ВРЕДИ ЛИ?

Просечните нешта настануваат во толпата, нив најчесто ги создава случајноста, а пак исклучителните работи спаѓаат во ретките нешта. Многу нешта се излишни, а некои и не вредат толку. Но, ние тоа не го проценуваме и нас ни се чини дека се бесплатни иако чинат најскапо. Баш поради ова се покажува најголемата глупост, затоа што мислиме дека го купуваме за кое што плаќаме со пари, а она за кое се полагаме самите себе го нарекуваме беспллатно. Она кое што не би сакале да го купиме, ако поради тоа треба да ја дадеме нашата куќа или некое богато и плодно земјиште, сме најподготвени да го добиеме, со најголема грижа, со опасност, со жртвување на честа, слободата и времето, и навистна ништо друго не ни е поефтино отколку што сме си самите на себе. Што се може да не одведе до некое безумие? Што губиме со многу солзи? Сфатив... Не страдаме по загубеното, туку од самата помисла дека ќе загубиме некој или нешто. Никој не чувствува дека нешто загубил, само така мисли. На колку од нас им е дадено да се имаат самите себе? Лошо ли е тоа? Живееме ли или имаме амера да живееме...