Ова веројатно ќе биде најчудниот текст на мојот блог...ама не е важно, мој е...Може слободно да не го читате, затоа што веројатно ќе ви биде глуп. А ако случајно продолжите не сакам да слушнам дека не сум ве предупредила. Ок... Да почнам...
Вечерва се осеќам лошо...многу лошо. Може затоа и го пишувам ова...веројатно кога ќе станам навистина свесна за постоењето на овој текст, ќе го избришам...незнам! Како и да е...Вечерва не врне, не дува никаков ветер, нема ѕвезди на небото, нема ни луѓе долу на улицата...вечерва нема ништо. Веќе е 00:42h а јас сеуште неможам да донесам никакво решение. Зошто е толку тешко? Зошто ми течат солзи? Зошто воопшто луѓето чувствуваат лоши работи? Можеби и е во право кога ми зборува за сите работи...ама ја повеќе би сакала да го живеам МОЈОТ живот. А мојот живот е различен...едноставно сакам да го живеам како лик во приказната што ги живее случувањата, а не само да го набљудувам. Ама не...тоа не е правилно...тоа е за мое добро...
Сакам да ги живеам и чувствувам работите кои јас ги сакам...не поради нивниот изглед, не поради нивната намена или цел...туку поради самите нив. Но кога решив да го направам тоа се соочив со проблем, ми кажаа дека сум премногу млада... Епа стварно немам коментар на ова...Да, лошо се осеќам. Ми се повраќа од работи кои треба да се направат само за да се остави некаков впечаток пред другите луѓе. Каде сум јас? Веќе не сакам ништо со сила...доволно сум голема да проценам и да видам што е добро за мене , а што не е!
Полека ми се појавува некакво решение...ок се потсмирив малку...
The Piano Guys - Cello Song
13 years ago
5 comments:
Еј, ај доста плачеш, земи среди се...
Ако ова беше мојот најчуден текст, тогаш ова е најчудниот коментар. Драг, анонимен читателу на мојот блог, се радувам за твојата искреност...ама ова е мое парче и ќе пишувам што сакам, а ти не си должен да ги читаш моите текстови. Земи уживај...надвор грее сонце, за таквите како тебе!
Фала уште еднаш за коментарот :)
Кога го цитам текстов се езам и во некои делови од нив си се пронаогам самиот себеси и знам колку е тешко кога незанес каде се наогаш не си ни мегу зивите нимегу мртвите а ресението е тука околу нас но никогас нема да ти текне дека ресението е просто, а ние лутаме лутаме и змислуваме колку е тоа теско да се реси но кога ке го најдеме тогас свакаме дека секогас има Решение за СВЕ Продолзи да писувас ЈОАНА со задоволство ке ги цитам твоит текстови и ке оставам коментари Поздрав
Што ми се случи мене:
Биди упорна, бори се за себеси, потруди се да разберат дека тоа си ти, и ако ги сакаш покажи им. Ако не сакаш да ги изгубиш помогни им да разберат која си.
Не продолжувај да се губиш и да се оставаш себеси, бидејќи =>
Пред некој ден имав луциден сон каде му велам на Сидо - „Се изгубив себеси, го изгубив својот идентитет. Кажете ми професоре, како да го пронајдам?“
А тој вели: „Зошто ти треба идентитет?“
Тоа беше одговор на целата моја агонија, тоа беше прашањето кое почнав да си го поставувам откако станав безличен. Сега го лечам своето срце, својата душа и својот ум. Но имам добар лек.
Лекот е прашањето: Зарем имаш живот ако немаш идентитет?
Си го поставувам прашањето пред спиење, и се присетувам на секој момент од денот кога јас сум направил нешто за себе и за оние што ги сакам, и кркорам и се смеам како детенце.
TE RAZBIRAM DRUGARKE...SOSEMA...VERUVAJ...TIE TAZNI MOMENTI NAZALOST MORAME SITE NIE DA GI PREZIVUVAME, OD NEKOI X PRICINI SE SLUCUVAAT X RABOTI KOI NE SE ODVIVAAT BAS ONAKA KAKO SME GI PLANIRALE,SEPAK MORA DA SE PRODOLZI PONATAMU...
VERUVAM VO TEBE I ZNAM DEKA KAKVA ODLUKA I DA DONESES,KE BIDE ISPRAVNA!
Post a Comment